«Το Σπίτι του Κάιν».

Είναι στ’ αλήθεια, τόσο μα τόσο δύσκολο, να εκφράσει κανείς/καμία τις σκέψεις του/της για ένα ντοκιμαντέρ, όπως το Σπίτι του Κάιν. Σκέψεις μύχιες, αμήχανες και διχασμένες. Σκέψεις ανάμεσα στο δέον, στο πρέπει και στο «οφείλειν». Σκέψεις, που ακόμη και όσους/ες κατέχουμε ή επιθυμούμε να κατακτήσουμε μια παραπάνω γνώση σε αυτά, τα ακανθώδη ζητήματα μας βρίσκουν μουδιασμένους/ες απέναντι στον αφορισμό της τιμωρητικότητας μας.

 

Το Σπίτι του Κάιν δεν είναι μόνον ένα ντοκιμαντέρ για τις φυλακές, παρότι στο τοπίο αυτές κυριαρχούν. Είναι μία καταγραφή του λόγου της σχέσης των δραστών με το θύμα ή τα θύματα τους. Λόγος αμείλικτος στο παρελθόν του… μετέωρος στο μέλλον του. Ο λόγος για τον λόγο.

Συνέντευξη στην Κατερίνα Μουργινάκη: «The Many Facets of Pwlina Papanikolaou»

Ας μου επιτραπεί η χρήση πρώτου ενικού…

 

Αυτήν την συνέντευξη την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ! Δόθηκε εκ μέρους μου για το προσωπικό ιστολόγιο της κας Κατερίνας Μουργινάκη, Οπτικού, Σχεδιάστριας, Επικοινωνιολόγου, εξειδικευόμενης στον Οικουμενικό Σχεδιασμό.

 

… Γιατί ας πούμε είναι εξαιρετικά τρυφερό να σε ρωτούν, αν έχεις ποτέ περπατήσει σε κάποιον κήπο ή πάρκο, το οποίο να αισθάνθηκες, ότι είχε σχεδιαστεί και για τους/τις Ανθρώπους με Μερική Όραση ή ποια είναι τα αγαπημένα σου αντικείμενα, υλικά και χρώματα.

 

Με τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου για την φιλοξενία και για την βαθιά ανθρώπινη κουβέντα μας:

Περί ετικέτας και άλλων συναφών διαδικασιών…

«Ένα Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο που.. ξέχασε τους Ανθρώπους με Αναπηρία!»

Αναδημοσιεύουμε το άρθρο μας από το Greeklish.info/gr και ευχαριστούμε τον κο Βαγγέλη Γεωργίου για την φιλοξενία και την επιμέλεια της παρουσίασης! Βασική μας θέση αυτονόητα αποτελεί η ανάγκη να ακουστεί και αυτή η οπτική περί συμπερίληψης των Ανθρώπων με Αναπηρία, στις ομάδες θυματοποίησης με γνώμονα τις προβλεπόμενες στο Αντιρατσιστικό Νομοσχέδιο ειδικές υποστάσεις.

Ευγένιος Τριβιζάς: «Επιστήμη και Φαντασία»

Ποια η σχέση της επιστήμης με την φαντασία;

Η γνώση και η φαντασία είναι έννοιες συγκρουόμενες σε επίπεδο αποδοχής…; Και αν ναι: Ποια η ιστορικότητα της ερμηνείας και της αιτιολόγησης αυτής της «συγκρουσιακής» σχέσης;

Η εξουσία μπορεί να συμπορευτεί με την φαντασία;

Αυτά και άλλα πολλά γοητευτικά ερωτήματα τίθενται από τον Ευγένιο Τριβιζά, Συγγραφέα και Καθηγητή Εγκληματολογίας,  στην διάλεξη του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Πανελληνίου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής με θέμα «Επιστήμη και Φαντασία», που έλαβε χώρα στην Αθήνα προ πενταετία στις 30 Νοεμβρίου του 2007) και αξίζει τον κόπο κανείς/καμία να απολαύσει μέχρι το τελευταίο της λεπτό!!!

Ευγένιος Τριβιζάς: «Επιστήμη και Φαντασία» from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.

Πηγή πληροφοριών:

http://vimeo.com/15914424

«Διαχείριση της Βίας και του Σχολικού Εκφοβισμού»

Στο πλαίσιο του προγράμματος για τη Σχολική Διαμεσολάβηση, το Ίδρυμα Ευγενίδου και το Πάντειο Πανεπιστήμιο συνδιοργάνωσαν, την Τετάρτη 4 Απριλίου 2012 στο αμφιθέατρο του Ιδρύματος, Ημερίδα με θέμα τη Διαμεσολάβηση ως μέσο για την καταπολέμηση του φαινομένου της βίας και του εκφοβισμού στα σχολεία.

Στόχος της Ημερίδας υπήρξε η ενημέρωση των υπευθύνων Αγωγής Υγείας, των Διευθυντών/ριών  και Συμβούλων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, των Διευθυντών/ριών  Γυμνασίων και Λυκείων, των Εκπαιδευτικών, των φοιτητών/ριών, των μαθητών/ριών, αλλά και των γονέων, για το φαινόμενο της βίας στα σχολεία.

Το πρόγραμμα για τη Σχολική Διαμεσολάβηση, το οποίο ξεκίνησε με τη συγκεκριμένη Ημερίδα, αφορά στην πραγματοποίηση σειράς σεμιναρίων για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι θα αναλάβουν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα στα σχολεία, με σκοπό την εκπαίδευση των ίδιων των μαθητών/ριών.

«Σπάσει την Σιωπή…!!» – Και για τις Γυναίκες με Αναπηρία τι…;

Η θεατότητα των εμπειριών, ιδίως όσων σχετίζονται με την θυματοποίηση υπό την εγκληματολογική οπτική του όρου, υποδηλώνει με την ύπαρξη της μια αθέατη πλευρά ενός ορίζοντα ή ενός φαινομένου, η οποία οφείλει να μας προβληματίσει.

Ημερολογιακά μετράμε το χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο Διακριτές Παγκόσμιες Ημέρες, επετειακού χαρακτήρα, αυτή της 25ης Νοεμβρίου ενάντια στην βία κατά των Γυναικών και αυτή της 3ης του Δεκέμβρη, που αφιερώνεται στους/στις Ανθρώπους με Αναπηρία.

Συχνά βρισκόμαστε σε δημόσιες συζητήσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα, δράσεις ή υποστηρίζουμε καμπάνιες αφύπνισης και ενεργοποίησης της κοινής γνώμης και δυστυχώς τις περισσότερες φορές μετά το πέρας όλων αυτών των δραστηριοτήτων συγκρουόμαστε με το ίδιο συναίσθημα αμηχανίας, το ίδιο συναίσθημα μη ένταξης – μη συνυπολογισμού της διάστασης της ζώσας κατάστασης της Αναπηρίας.. ίδιο και απαράλλακτο…!!!

Η αφορμή για την διατύπωση των σκέψεων σε αυτήν την ανάρτηση μας δόθηκε από την παρακολούθηση εκ μέρους μας της διεξαχθείσας στο πλαίσιο του Πρώτου Πανοράματος Ταινιών για την βία κατά των Γυναικών συζήτησης, που έλαβε χώρα στην Ταινιοθήκη το Σάββατο 26 Νοεμβρίου. Ακριβώς αυτή η φυσική μας παρουσία ενίσχυσε την επιθυμία μας να εκφράσουμε ορισμένους βασικούς κατά την εκτίμηση μας προβληματισμούς, στεκόμενες σε ορισμένες παραμέτρους, που μάλλον ουδόλως έχουν απασχολήσει μέχρι τούδε τους/τις Εκπρσωπούντες/ουσες, τους/τις σχεδιαστές/ριες και τους/τις υλοποιούντες/ούσες πολιτικές και προγράμματα πρόληψης της βίας κατά των Γυναικών, και σίγουρα το ερώτημα, που τίθεται πρωταρχικά εκκινεί από το γιατί λησμονούνται διαρκώς τα αυτονόητα…

Πάρη Ζαγούρα Επιμελήτρια ανηλίκων – Συνέντευξη.

Διαβάζοντας την σχετικά πρόσφατη συνέντευξη της κυρίας Ζαγούρα Εγκληματολόγου και Επιμελήτριας Ανηλίκων στο Δδιαδικτυακό Περιοδικό «The Art of Crime» δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να ανιχνεύσουμε τους λόγους, για τους οποίους επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε το περιεχόμενο της αυτούσιο:

Μεστές τοποθετήσεις, παρεμβατική προσέγγιση, κριτική θεώρηση και φυσικά ουσιώδεις προτάσεις.

Η κα Ζαγούρα σχολιάζει την πραγματικότητα των Εγκληματολόγων,   της Εγκληματολογίας, των Παραβατικών Ανγηλίκων και όχι μόνο…

Ας μας επιτραπεί προλογικά να αντιγράψουμε μια εξαιρετικά επίκαιρη παραίνεση της εν είδη πρόγευσης της ανάγνωσης της συνέντευξης της, υπέρ της οποίας αναμφίβολα προτρέπουμε:

«Εδώ και τώρα, όμως, απαιτείται οι εγκληματολόγοι να πάρουν θέση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα και να αρθρώσουν έναν παρεμβατικό πολιτικό λόγο.»

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

«Αν η φυλακή ήταν πόλη…»

«Αν η φυλακή ήταν πόλη…»

Σε αυτήν την πόλη των 65.000 κατοίκων,

Ένας αριθμός αντιστοιχίζεται στο όνομα κάθε νεοαφιχθέντα.

Οι μετακινήσεις είναι περιορισμένες και παρακολουθούνται.

Ό,τιδήποτε δεν προβλέπεται στον κανονισμό, απαγορεύεται.

Ο δήμαρχος της πόλης είναι επίσης αρχηγός της αστυνομίας και πρόεδρος του δικαστηρίου…

Και 6 φορές στις 10 οι δίκες γίνονται χωρίς δικηγόρο.

Κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και εγκληματική συμπεριφορά. Έρευνα σε Ελλάδα, Ουκρανία και Ρωσία.

Το εν λόγω άρθρο δημοσιεύτηκε στο διαδικτυακό Εγκληματολογικό Περιοδικό “The Art of Crime”: http://www.theartofcrime.gr/index.php?isFp=19  Τεύχος 18 Απρίλιος 2011.

Κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και εγκληματική συμπεριφορά.

της Μαρίας Π. Κρανιδιώτη,

Επίκουρης Καθηγήτριας Εγκληματολογίας Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Από μετάφραση αποσπασμάτων από το άρθρο “The correlates of crime and deviance: Additional evidence” των Olena Antonaccio, Charles R. Tittle, Ekaterina Botchkovar και Maria Kranidioti1 δημοσιευμένο στο περιοδικό Journal of Research in Crime and Delinquency, 2010, τόμος 47, αριθμός 3, σελ. 297-328. Το άρθρο πραγματεύεται, μεταξύ άλλων, και τη σχέση του εγκλήματος και της αποκλίνουσας συμπεριφοράς με το κοινωνικοοικονομικο επίπεδο -όπου επικεντρώνονται και τα αποσπάσματα του παρόντος κειμένου-, ενόψει νέων διαπολιτισμικων ερευνητικών δεδομένων. Στις υποσημειώσεις περιλαμβάνονται διευκρινίσεις και σχόλια της μεταφράστριας.

Η προγενέστερη έρευνα

[…] Η πιο αμφιλεγόμενη συσχέτιση του εγκλήματος είναι ίσως εκείνη με το κοινωνικοοικονομικό επίπεδο (εφεξής ΚΟΚ)2. Παραδοσιακά γίνεται παραδεκτή μια αρνητική σχέση ανάμεσα στο ΚΟΚ. του ατόμου και την τάση του προς τα «κοινά», «εγκλήματα του δρόμου»3, παρά το γεγονός ότι τα στοιχεία, πριν από τις έρευνες αυτομολογούμενης συμπεριφοράς στοιχειοθετούσαν, στην καλύτερη περίπτωση, έμμεσες πληροφορίες, διότι τα επίσημα στατιστικά στοιχεία της αστυνομίας, στις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν περιείχαν πληροφορίες για το ΚΟΚ. του δράστη (βλ. Tittle κ.α. 1978). Τα αποτελέσματα από τις έρευνες αυτοομολογούμενης εγκληματικής συμπεριφοράς ερμηνεύονται διαφορετικά. Μερικοί θεωρούν ότι είναι ενδεικτικά ανύπαρκτων έως απειροελάχιστων διαφορών στο ΚΟΚ. των δραστών, ιδιαίτερα εκείνων που διαπράττουν λιγότερο σοβαρά αδικήματα (βλ. Dunaway κ.α. 2000, Spinellis κ.α. 1994, Tittle κ.α. 1978, και Wright κ.α. 1999), ενώ άλλοι διατείνονται ότι επιβεβαιώνουν παραδοσιακές ερμηνείες (π.χ. Braithwaite, 1981, και για μια επισκόπηση βλ. Ellis και McDonald 2001). Αυτή η διαφορά γνώμης πάνω στις ερμηνείες της έρευνας για το ΚΟΚ. και το έγκλημα και τα συμφραζόμενά τους, πυροδότησε μια μακρόχρονη διαμάχη, η οποία αφορά διαφωνίες σε ένα ευρύ φάσμα ζητημάτων, συμπεριλαμβανομένης της ποιότητας των δεδομένων των ερευνών αυτοομολογούμενης εγκληματικής συμπεριφοράς, και της κατάλληλης μέτρησης του κοινωνικοοικονομικού επιπέδου και της εγκληματικής /αποκλίνουσας συμπεριφοράς (παραδείγματα: Braithwaite 1989: 49΄ Hagan 1992΄ Ellis 2004α, 2004β΄ Farnworth κ.α. 1994΄ Kleck 1982΄ Nettler 1978, 1985΄ Stark 1979, και Thornberry και Farnworth 1982, από τη μια πλευρά, και Tittle 1985, 2004΄ Tittle  και Meier 1990΄ Tittle κ.α. 1978· 1982· Wright κ.α. 1999, από την άλλη).

Επειδή τα επίσημα δεδομένα δεν είναι πλήρη και τα δεδομένα των κοινωνικών ερευνών έχουν αμφισβητηθεί, η διαφωνία για τη σχέση  του ΚΟΚ. και της εγκληματικής συμπεριφοράς δεν μπορεί να επιλυθεί εύκολα. Εντούτοις, μια πιο συστηματική διερεύνηση της σχέσης αυτής σε διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα, ενδέχεται να βοηθήσει. Τα μέχρι στιγμής δεδομένα προέρχονται, ως επί το πλείστον, από αγγλόφωνες δυτικές χώρες (αλλά βλ. Ellis και McDonald 2001), όμως τα αποτελέσματα που προκύπτουν από κάποια πρόσφατα δεδομένα από άλλες χώρες, είναι διαφορετικά. Από μια έρευνα στην Άγκυρα της Τουρκίας προκύπτει μια θετική σχέση ανάμεσα στο ΚΟΚ. και την παραβατικότητα των ανηλίκων (Özbay και Özcan 2006), ενώ άλλοι ερευνητές δεν διαπίστωσαν σχέση ανάμεσα στο ΚΟΚ. και το έγκλημα, στη Γερμανία και τη Ρωσία, σε δείγματα ανηλίκων και ενηλίκων αντίστοιχα (Becker και Mehlkop 2006΄ Tittle και Botchkovar, 2005α)[…].