Αυγουστιάτικες Αναγνώσεις: Mike Davis, «Νεκρές Πόλεις».

«… Μελέτη του φόβου

Η 11η Σεπτεμβρίου ήταν, όντως, ένας αντίστροφος κοινωνικός εξορκισμός. Είναι σημαντικό να θυμηθούμε την ήδη φορτισμένη συλλογική ατμόσφαιρα, πριν ο Πραγματικός Τρόμος εμφανιστεί με τη μορφή ενός στόλου αεροπειρατών. Τα X-Files καθόρισαν τη δεκαετία του ’90 με τον ίδιο τρόπο που το Honeymooners είχε καθορίσει αυτή του ’50. Ήταν μια εποχή ανεξήγητης ανησυχίας. Παρόλο που τώρα μας φαίνεται για γέλια, εκατομμύρια άνθρωποι λέγεται ότι έτρεμαν μπροστά στη μεταφυσική απειλή των μαύρων ελικοπτέρων, των καταστροφικών αστεροειδών, των λυσσασμέ­νων εφήβων, των ανακτηθεισών αναμνήσεων, της νόσου του Λάιμ, των Σατανικών Νηπίων, της επιθετικής οδήγησης, του πυρετού Έμπολα, των κολομβιανών καρτέλ, των ιών των υπολογιστών και των Κινέζων πρακτόρων. Υπήρχε ομοφωνία ανάμεσα στους κοι­νωνικούς επιστήμονες και τους θεωρητικούς του πολιτισμού ως προς τη διάγνωση ότι οι Αμερικανοί υπέφεραν από οξεία υπο­χονδρία. Την αυγή του 2000, της Αποκάλυψης που ποτέ δεν συ­νέβη, είχε ήδη εμφανιστεί στους ακαδημαϊκούς κύκλους μια νέα μόδα, η «Μελέτη του φόβου» –ή αλλιώς «Κοινωνιοφοβία». Δεκά­δες αυθεντίες συζητούσαν πυρετωδώς για τη «δημοτικότητα της κουλτούρας των θεωριών συνομωσίας», την άφιξη της «κοινωνίας του κινδύνου», την «ερμηνευτική της υποψίας», την «επιδημία της παράνοιας», το «σύνδρομο του άδικου κόσμου» ή τον νεοανακαλυφθέντα ρόλο της αμυγδαλής ως «τον άξονα του φόβου [στον εγκέφαλο]».