«Σπάσει την Σιωπή…!!» – Και για τις Γυναίκες με Αναπηρία τι…;

Η θεατότητα των εμπειριών, ιδίως όσων σχετίζονται με την θυματοποίηση υπό την εγκληματολογική οπτική του όρου, υποδηλώνει με την ύπαρξη της μια αθέατη πλευρά ενός ορίζοντα ή ενός φαινομένου, η οποία οφείλει να μας προβληματίσει.

Ημερολογιακά μετράμε το χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο Διακριτές Παγκόσμιες Ημέρες, επετειακού χαρακτήρα, αυτή της 25ης Νοεμβρίου ενάντια στην βία κατά των Γυναικών και αυτή της 3ης του Δεκέμβρη, που αφιερώνεται στους/στις Ανθρώπους με Αναπηρία.

Συχνά βρισκόμαστε σε δημόσιες συζητήσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα, δράσεις ή υποστηρίζουμε καμπάνιες αφύπνισης και ενεργοποίησης της κοινής γνώμης και δυστυχώς τις περισσότερες φορές μετά το πέρας όλων αυτών των δραστηριοτήτων συγκρουόμαστε με το ίδιο συναίσθημα αμηχανίας, το ίδιο συναίσθημα μη ένταξης – μη συνυπολογισμού της διάστασης της ζώσας κατάστασης της Αναπηρίας.. ίδιο και απαράλλακτο…!!!

Η αφορμή για την διατύπωση των σκέψεων σε αυτήν την ανάρτηση μας δόθηκε από την παρακολούθηση εκ μέρους μας της διεξαχθείσας στο πλαίσιο του Πρώτου Πανοράματος Ταινιών για την βία κατά των Γυναικών συζήτησης, που έλαβε χώρα στην Ταινιοθήκη το Σάββατο 26 Νοεμβρίου. Ακριβώς αυτή η φυσική μας παρουσία ενίσχυσε την επιθυμία μας να εκφράσουμε ορισμένους βασικούς κατά την εκτίμηση μας προβληματισμούς, στεκόμενες σε ορισμένες παραμέτρους, που μάλλον ουδόλως έχουν απασχολήσει μέχρι τούδε τους/τις Εκπρσωπούντες/ουσες, τους/τις σχεδιαστές/ριες και τους/τις υλοποιούντες/ούσες πολιτικές και προγράμματα πρόληψης της βίας κατά των Γυναικών, και σίγουρα το ερώτημα, που τίθεται πρωταρχικά εκκινεί από το γιατί λησμονούνται διαρκώς τα αυτονόητα…

Πάρη Ζαγούρα Επιμελήτρια ανηλίκων – Συνέντευξη.

Διαβάζοντας την σχετικά πρόσφατη συνέντευξη της κυρίας Ζαγούρα Εγκληματολόγου και Επιμελήτριας Ανηλίκων στο Δδιαδικτυακό Περιοδικό «The Art of Crime» δεν δυσκολευτήκαμε καθόλου να ανιχνεύσουμε τους λόγους, για τους οποίους επιλέξαμε να αναδημοσιεύσουμε το περιεχόμενο της αυτούσιο:

Μεστές τοποθετήσεις, παρεμβατική προσέγγιση, κριτική θεώρηση και φυσικά ουσιώδεις προτάσεις.

Η κα Ζαγούρα σχολιάζει την πραγματικότητα των Εγκληματολόγων,   της Εγκληματολογίας, των Παραβατικών Ανγηλίκων και όχι μόνο…

Ας μας επιτραπεί προλογικά να αντιγράψουμε μια εξαιρετικά επίκαιρη παραίνεση της εν είδη πρόγευσης της ανάγνωσης της συνέντευξης της, υπέρ της οποίας αναμφίβολα προτρέπουμε:

«Εδώ και τώρα, όμως, απαιτείται οι εγκληματολόγοι να πάρουν θέση απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα και να αρθρώσουν έναν παρεμβατικό πολιτικό λόγο.»

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

Δίνοντας τον λόγο στα Παιδιά!

Είναι γεγονός, πως οι τελευταίοι μήνες του Φθινοπώρου είναι γεμάτοι επετειακές ημερομηνίες «εορτασμού»… Το αυτό βέβαια ισχύει και για τον κοντινό Δεκέμβρη…

 

Η φετινή 20^η Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού κινήθηκε κατά την προσωπική και άρα αυστηρά υποκειμενική μας εκτίμηση σε εξαιρετικά χλιαρούς τόνους, εάν όχι πέρασε απαρατήρητη…

 

 

Ίσως η δεδομένη σκλήρυνση του πυρήνα των διεκδικήσεων των Κοινωνών σε όλα τα επίπεδα, συνεπιφέρει και την ουσιαστική ή καλύτερα ουσιώδη νοηματοδότηση αυτών των «Διακριτών Ημερών», δωρίζοντας και εμποτίζοντας τις με αιτήματα, προσδοκίες και υπογραμμίσεις…

 

Προφανώς δεν αρκεί να γιορτάζουμε… για να γιορτάζουμε… Ποτέ δεν εξαρκούσε άλλωστε…

 

Αυτή η διαρκής ανάγκη υπενθύμισης των αυτονόητων όλες τις ημέρες του χρόνου, η «καθημερινή μη λησμοσύνη» εμφαίνεται ως ανθρωποκεντρική επιταγή παρουσίας και αφύπνισης. Η δε στάση μας απέναντι σε κάθε τι φαινομενικά πλασμένα μας αφορά…

Ο Άνθρωπος, που ενόχλησε το Σύμπαν.

«Εδώ μέσα σ’ αυτό το μέρος είναι η ανυπαρξία.

Δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος είναι αδιάφορα όλα.

Το μόνο, που υπάρχει είναι ένα τσιγάρο, που καίει.

Και ένας καφές.

Το πιο εύκολο πράγμα έξω, είναι το πιο δύσκολο εδώ μέσα.

Εδώ ψάχνουμε το πρωί, όταν ξυπνήσουμε ένα τσιγάρο κι έναν καφέ.

Εγώ την αγαπάω την τρέλα μου… την γουστάρω…

Μπορεί να παίρνω φάρμακα αλλά δεν άλλαξε τίποτα μες στο μυαλό μου.

Κι αυτοί, που μας κλείσανε, χάσανε την δική τους αξιοπρέπεια… κι εμείς σταλιά…»

Franz Kafka – «Ένα Παλιό Φύλλο»

FRANZ KAFKA

ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΦΥΛΛΟ*

«Φαίνεται πως παραμελήσαμε πολλά πράγματα για την υπεράσπιση της πατρίδας μας. Μέχρι τώρα δεν νοιαζόμαστε γι’ αυτό καθόλου κι ασχολούμασταν με τις δουλειές μας. Όμως τα γεγονότα τώρα τελευταία μας κάνουν ν’ ανησυχούμε.