«Υπάρχω και αυτοπροσδιορίζομαι… Αυτοπροσδιορίζομαι καιυπάρχω…»

Σήμερα, που τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

Μην γιορτάσετε!

Θυμηθείτε κάθε μέρα! απλώς να μην παρκάρετε με το αυτοκίνητο σας ακριβώς πάνω στις διαβάσεις και τις πάσης φύσεως διόδους διέλευσης, διευκολύνοντας όλους/ες  τους/τις Ανθρώπους με Αναπηρία.

Θυμηθείτε ως μοτοσικλετιστές/ριες, κάθε μέρα! ότι οι πεζόδρομοι και τα πεζοδρόμια δεν είναι δρόμοι ελεύθερης κυκλοφορίας.

Θυμηθείτε, πως τυφλότητα δεν σημαίνει μόνον δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε μία πόλη χωρίς χωροταξιακούς αποκλεισμούς.

«…Και δεν έχει κανείς ούτε ένα ελαφρυντικό…»

«Είναι μέρος μίας μεγαλύτερης φωτογραφίας που έχει ως θέμα την εκκένωση μίας συνοικίας Εβραίων. Αλλά έκαμα ζουμ. Και στάθηκα στο βλέμμα του και στην ανάταση των χεριών του. Από πίσω το όπλο του γερμανού στρατιώτη και μπροστά το παιδί. Αυτός είναι ο φασισμός και δεν έχει κανείς ούτε ένα ελαφρυντικό.»

…

Πιο ορφανοί/ες… Πιο μόνοι/ες…

«Η ελευθερία μου είναι στις σόλες / των αλήτικων παπουτσιών μου. / Φέρνω τον κόσμο άνω κάτω. / Μπορώ να σεργιανίσω ό,τι ώρα μου γουστάρει. /[…]/ όταν εγώ καθαρίσω από εδώ / θα τα φορέσει ο Παύλος, η Μυρτώ, φοράμε το ίδιο νούμερο, δεν / λειώνουν, / όσες πρόκες και αν ρίχνετε στο δρόμο».

Άρης Ταστάνης 1953-2013