Ευγένιος Τριβιζάς: «Επιστήμη και Φαντασία»

Ποια η σχέση της επιστήμης με την φαντασία;

Η γνώση και η φαντασία είναι έννοιες συγκρουόμενες σε επίπεδο αποδοχής…; Και αν ναι: Ποια η ιστορικότητα της ερμηνείας και της αιτιολόγησης αυτής της «συγκρουσιακής» σχέσης;

Η εξουσία μπορεί να συμπορευτεί με την φαντασία;

Αυτά και άλλα πολλά γοητευτικά ερωτήματα τίθενται από τον Ευγένιο Τριβιζά, Συγγραφέα και Καθηγητή Εγκληματολογίας,  στην διάλεξη του, η οποία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Πανελληνίου Συνεδρίου Ομοιοπαθητικής Ιατρικής με θέμα «Επιστήμη και Φαντασία», που έλαβε χώρα στην Αθήνα προ πενταετία στις 30 Νοεμβρίου του 2007) και αξίζει τον κόπο κανείς/καμία να απολαύσει μέχρι το τελευταίο της λεπτό!!!

Ευγένιος Τριβιζάς: «Επιστήμη και Φαντασία» from Αντίφωνο (antifono.gr) on Vimeo.

Πηγή πληροφοριών:

http://vimeo.com/15914424

[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ] Ο «πέμπτος καβαλάρης»

"Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς."

Το κατωτέρω άρθρο γράφτηκε πριν από περίπου ενάμιση χρόνο από τον Ευγένιο Τριβιζά και δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα «Τα Νέα».

Η δύναμη του πέραν της αδιαμφισβήτητης τεκμηρίωσης των εκφερόμενων στις γραμμές του νομίζουμε, ότι συνίσταται ακριβώς στο ότι βοηθά τον/την Αναγνώστη/ρια να αναλογιστεί την ιστορικότητα των εξελίξεων με όρους επιχειρηματολογικής αναλογίας ή παραινετικών αναστοχασμών.

Αλήθεια σήμερα δεκαοκτώ μήνες μετά την συγγραφή του, εν μέσω ραγδαίων ταχυτήτων πολιτικών και κοινωνικών αποδομήσεων, όπου οι οξύνσεις σε όλα τα επίπεδα δεν περισσεύουν τι συναισθήματα μπορεί να μας αποπνεύσει η μεταανάγνωση του…;;;

[ ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΨΗ ] Ο «πέμπτος καβαλάρης»

Του Ευγένιου Τριβιζά

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην ένας ολόκληρος λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

«Σας τα λέω όλα αυτά…

«Σας τα λέω όλα αυτά

γιατί εδώ στο νησί μας,

όπως κι αλλού,

οι γάτες ξεχνάνε,

οι άνθρωποι ξεχνάνε

και η τρέλα

δεν θέλει πολύ

να φουντώσει πάλι

φτου ξανά κι απ’ την αρχή…»