Βίντεο: Βία-Αυθαιρεσία-Καταστολή-Εκφασισμός.

*Οι υπόλοιπες εισηγήσεις των συμμετεχουσών στην εκδήλωση βρίσκονται εδώ!

**Το βίντεο, που μημονεύεται στο τέλος της εισήγησης μου βρίσκεται εδώ!

Μάλλον τυχαία οι υπότιτλοι του καθίστανται προσβάσιμοι από τους Αναγνώστες Οθόνης…. Δυστυχώς προσθέτουμε! 😦

Συνέντευξη στην Κατερίνα Μουργινάκη: «The Many Facets of Pwlina Papanikolaou»

Ας μου επιτραπεί η χρήση πρώτου ενικού…

 

Αυτήν την συνέντευξη την ευχαριστήθηκα πάρα πολύ! Δόθηκε εκ μέρους μου για το προσωπικό ιστολόγιο της κας Κατερίνας Μουργινάκη, Οπτικού, Σχεδιάστριας, Επικοινωνιολόγου, εξειδικευόμενης στον Οικουμενικό Σχεδιασμό.

 

… Γιατί ας πούμε είναι εξαιρετικά τρυφερό να σε ρωτούν, αν έχεις ποτέ περπατήσει σε κάποιον κήπο ή πάρκο, το οποίο να αισθάνθηκες, ότι είχε σχεδιαστεί και για τους/τις Ανθρώπους με Μερική Όραση ή ποια είναι τα αγαπημένα σου αντικείμενα, υλικά και χρώματα.

 

Με τις ειλικρινείς ευχαριστίες μου για την φιλοξενία και για την βαθιά ανθρώπινη κουβέντα μας:

Φεμινισμός και Αναπηρία: Ποιες, πού, πότε, τι, γιατί;

Ας εκκινήσουμε τον συλλογισμό μας από την προσπάθεια μας, να ξετυλίξουμε το νήμα του συναπαντήματος του Φεμινισμού ως θεωρητικού ρεύματος και ως κινήματος με την αναπηρία, ως ζώσα κατάσταση, ως κατάσταση δηλαδή, που βιώνεται. Το πρώτο, που θα διερωτηθούμε είναι: υπάρχει αλήθεια εκείνη η γερή κλωστή, που να ενώνει αυτά τα δύο, της οποίας την άκρη, να μπορέσουμε να αναζητήσουμε; Ή μήπως θα πρέπει να κάνουμε λόγο για χωριστές διαδρομές;

«Νομίζω πως μέσα στον καθένα μας, υπάρχει μια ικανότητα να αντιλαμβάνεται τις εντυπώσεις και τις συγκινήσεις που η ανθρωπότητα έχει περάσει απ’ την αρχή της δημιουργίας της», έγραφε στην αυτοβιογραφία της η Helen Keler, επιθυμώντας με τα λόγια της, να ανοίξει μία χαραμάδα στο παράθυρο της πραγματικής ταυτότητας των Ανθρώπων με Αναπηρία μέσα από εσωτερικές διαδρομές, σκιαγραφώντας την ζωή μίας γυναίκας, που η κοινωνία θα την ήθελε σιωπηλή και απόλυτα περιθωριοποιημένη. «Κάθε άτομο έχει μια υποσυνείδητη ανάμνηση της πράσινης γης και των κελαρυστών νερών, έτσι που η κώφωση και η τύφλωση δεν μπορούν να του στερήσουν αυτό το δώρο των περασμένων γενεών. Αυτή η κληρονομική ικανότητα είναι μια έκτη αίσθηση-μια ψυχική αίσθηση που βλέπει, ακούει, νιώθει, όλα μαζί!», συμπλήρωνε σε τόνο κατανυκτικό. Η Keler βέβαια ως προσωπικότητα δεν συνδέθηκε με το φεμινιστικό κίνημα της εποχής της, άρθρωσε όμως πολιτικό λόγο. Αυτή κάθε αυτή η ανάγκη της Keler να εκφραστεί μέσα στην ιστορικότητα της είναι που μας κάνει, να αντικρίζουμε στο πρόσωπο της μία πολύ συγκεκριμένη δικαιωματική ταυτότητα. Η Helen Keler έχει καταγραφεί ως ο πιο μορφωμένος Τυφλοκωφός άνθρωπος και αυτός ο άνθρωπος ενσάρκωνε εκτός των άλλων την διπλή διακριτότητα του να είσαι γυναίκα και ανάπηρη εντός του σφιχτού ιστορικού πλαισίου μιας εποχής, που πρότεινε ως κοινωνική απάντηση στην ένταξη των Ανθρώπων με Αναπηρία, την φιλανθρωπία και τον οίκτο.

Για τις Γυναίκες με Αναπηρία στην εκπομπή «Διαδρομές με Άλλη Όψη στον Alpha Θεσσαλονίκης 96,5

Μια εκπομπή του σωματείου ανθρώπων με κινητική αναπηρία «Άλλη Όψη»  Κάθε Πέμπτη παρουσιάζονται διαδρομές ανθρώπων , συλλογικοτήτων, οργανώσεων όπως επίσης ειδήσεις και εκδηλώσεις που αφορούν κυρίως θέματα αναπηρίας, κοινωνικής αλληλεγγύης και εθελοντισμού.

Το ραδιοφωνικό αυτό στέκι στόχο έχει να αναδείξει δυναμικές αντιλήψεις για την αναπηρία πέρα από στερεότυπα και προκαταλήψεις. Γιατί πάντα υπάρχει….. η άλλη όψη που μπορούμε να δούμε τα πράγματα.

 

Ακούστε την συνέντευξη μας στην Γεωργία Φύκα, με θέμα: «Γυναίκες με Αναπηρία», η οποία μεταδόθηκε από τον ALPHA Θεσσαλονίκης 96,5 την Πέμπτη 6 Μαρτίου 2014, πατώντας εδώ!

 

 

 

 

Γυναίκα και Εξέγερση / Φρίντα Κάλο Προσεγγίσεις: Παρασκευή 7, Σάββατο 8 και Κυριακή 9 Μαρτίου 2014

ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΙ ΕΞΕΓΕΡΣΗ

Frida Kahlo : Προσεγγίσεις

7,8,9 Μαρτίου 2014

Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός

Ρήγα Παλαμήδου 2, Ψυρρή

Παραφράζοντας τη σκέψη του Αντονέν Αρτώ για το θέατρο θεωρούμε ότι μπορεί να εκφρασθεί ως εξής: ‹‹Ακόμα φαίνεται ότι ο μοναδικός λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκαν οι τέχνες είναι για να καταπιαστούν με τον άνθρωπο και τις επιθυμίες του, στο βαθμό που οι άνθρωποι να συναντιούνται μαγνητικά με το πεπρωμένο τους. Όχι για να υποταγούν σε αυτό αλλά για να αναμετρηθούν μαζί του››. Αντιμέτωποι με την ειμαρμένη.

bοdarch: Πέτρος Πέτρου – Στέλλα Χατζηπαναγιώτου

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και με σημείο αναφοράς, την ζωή και το έργο της Frida Kahlo θα πραγματοποιηθεί ένα τριήμερο 7,8,9 Μαρτίου 2014 στο ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ (7 Μαρτίου: 17:00 με 00:00, 8 Μαρτίου: 17:00 με 00:00 και 9 Μαρτίου : 17:00 με 19:00 και 22:00 με 00:00) με παρουσιάσεις που θα αφορούν σε γυναικεία κινήματα από τις αρχές τους μέχρι τις μέρες μας, ενάντια σε κάθε κυριαρχία έμφυλη, πολιτική ή πολιτισμική. Δύο γεγονότα στάθηκαν σημαδιακά στη ζωή της Frida Kahlo που την έφεραν αντιμέτωπη με την ειμαρμένη: Ένα η επανάσταση στο Μεξικο με την οποία ταύτισε η ίδια την γέννησή της. Δύο η ασθένεια και το ατύχημα που της στοίχισαν την σωματική της ακεραιότητα. Αυτά τα σημάδια αποτυπώθηκαν στον τρόπο ζωής της και στο εικαστικό της έργο.Το εξεγερσιακό της πνέυμα εκφράστηκε μέσα από τις σχέσεις της με την αριστερά, την τέχνη και τον έρωτα. Η πολιτική της δραστηριότητα δημιουργεί πολιτιστικό αγαθό αλλά και η πολιτιστικής της ταυτότητα προκαλεί πολιτική αγωνιστικότητα. Το κοινό σημείο συναντησης ανάμεσα στο πολιτικό και το πολιτιστικό είναι η φύση της ως γυναίκα που υπερασπίζεται όχι μονάχα την ισότητα του φύλου της αλλά και την καθολικότητα της φύσης της, ως ανθρώπινης φύσης και κατ΄επέκταση ως όλης της Φύσης.

Πρόγραμμα

 

Παρασκευή 7 Μαρτίου

 

Εγκαίνια ομαδικής εικαστικής έκθεσης (επάνω χώρος – φουαγιέ)

17:00-19:00: Amesqua Blanca (ζωγραφική), Βεργοπούλου Σοφία (φωτογραφία), Γιαννακού Λιάνα (video poetry), Ζαχαρίου Κυβέλη (ζωγραφική), Θωμαΐδης Χάρης (video), Καπερνάρου Τζένη (ζωγραφική), Κάτσαρη Χριστίνα (εγκατάσταση), Πέτρου – Χατζηπαναγιώτου (εγκατάσταση), Χριστάκου Ιωάννα (αναπαραγωγές), Χρυσοβιτσάνου Αγγέλα (ζωγραφική)

Η έκθεση θα διαρκέσει και τις τρεις μέρες

Ομιλίες

18:00-22:00: Δημοπούλου Ελένη «Κατάρι – Σίζα» , Θεοδωροπούλου Σοφία «Γυναίκα και εργασία», Καρκαγιάννη Βάσια «Frida Column», Ξυδιάς Βασίλης «Κοινότητα και θηλυκό στοιχείο», Πετινάκη Μαρία «οικοφεμινισμός», Πέτρου- Χατζηπαναγιώτου «Manifesto for an Independent Revolutionary Art», Ρογκάκος Μεγακλής «Τα δάκρυα της Φρίντας»  Σάββας Μιχαήλ «Γυναικα και εξέγερση», Σακαρέλλη Σοφία «Φρίντα κι Αναρχία», Τζιρτζιλάκη Ελένη «Σαν κορδέλα τυλιγμένη σε βόμβα».

Performances

22:00-23:00:   Βέλλιου Μαρία

23:00-00:00:  bodarch «Youkali = ου τόπος» (συμμετέχουν οι: Γιαννακού Λιάνα, Κρυσταλλινού Μάγδα, Πέτρου Πέτρος,  Χατζηπαναγιώτου Στέλλα)

 

Σάββατο 8 Μαρτίου

 

17:00-21:00: Τίτλος ενότητας:

Το σώμα μου, μου ανήκει: «Φωνές αντίστασης στην απανταχού πατριαρχία»

 

Ομιλίες
17:00-18:00: «Φεμινισμός και αναπηρία: ποιες, ποιοι, πότε, τι, γιατί;» Πωλίνα Παπανικολάου, υποψήφια Δρ. Εγκληματολογίας Νομικής Σχολής Παν/μίου Αθηνών. Η ομιλία θα συνδυαστεί με προβολή βίντεο: Τζούντιθ Μπάτλερ «Γυναίκες με αναπηρία» & «Alison Lapper».

18.00-19.00 «Τρεις φορές πονάει η αγάπη: Γυναικείος σεξουαλικός ακρωτηριασμός…», Nuru Sheikh, πτυχιούχος Αγγλικής Φιλολογίας και Lauretta Macauley, Πρόεδρος Ένωσης Αφρικανών Γυναικών. Η ομιλία θα συνδυαστεί με προβολή μέρους του ντοκιμαντέρ «Το Μυστικό της Αυγής» του Γιώργου Αυγερόπουλου, της σειράς ντοκιμαντέρ Εξάντας, παραγωγή Small Planet, ΕΡΤ ©.

19.00-20.00: «Η διαφορά των φύλων και οι αντιστάσεις των γυναικών», Κατερίνα Μάτσα, Ψυχίατρος- Συγγραφέας

Συντονίστρια συν/ομιλιών: Χαρά Αλεξάκη, δραματοπαιδαγωγός – πρ. Πρόεδρος Πανελλήνιας Ένωσης Εκπ/κων Πολιτιστικών Θεμάτων (Π.Ε.Ε.ΠΟ.ΘΕ)

Performance,
20:00-21:00: «Δώσε μου το χέρι σου», από το ανοιχτό εργαστήρι ελεύθερης έκφρασης και δημιουργικής επικοινωνίας Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός

 

Θεατρικό

21:00-22:00: «Φρίδα Κάλο αυτοπροσωπογραφία», Τατιάνα ΣκανάτοΒιτς και Σταυρούλα Μουσούλη

Performance

Μουσική

23:00-00:00: Κλειώ Καραμπελιά «Άρπα συνθέσεις και αυτοσχεδιασμοί».

 

 

Κυριακή 9 Μαρτίου

 

Προβολή ταινίας

17:00-19:00: «Νaturalezza viva», Paul Ledouk(1986), παρουσίαση Νίκος Κανάκης σκηνοθέτης

 

19:00-22:00: Ανοιχτή συνέλευση του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός

Performance

23:00-00:00: bodarch  «Υoukali = ου τόπος» (συμμετέχουν οι: Γιαννaκού Λιάνα, Κρυσταλλινού Μάγδα, Πέτρου Πέτρος, Χατζηπαναγιώτου Στέλλα)

Οργάνωση εκδήλωσης: bodarch (Πέτρος Πέτρου – Στέλλα Χατζηπαναγιώτου)

 

«Ο Αγώνας των Τυφλών (1977) – Προβολή ντοκιμαντέρ και συζήτηση – Σάββατο 7/12/2013

«Υπάρχω και αυτοπροσδιορίζομαι… Αυτοπροσδιορίζομαι καιυπάρχω…»

Σήμερα, που τιμάται η Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού

Μην γιορτάσετε!

Θυμηθείτε κάθε μέρα! απλώς να μην παρκάρετε με το αυτοκίνητο σας ακριβώς πάνω στις διαβάσεις και τις πάσης φύσεως διόδους διέλευσης, διευκολύνοντας όλους/ες  τους/τις Ανθρώπους με Αναπηρία.

Θυμηθείτε ως μοτοσικλετιστές/ριες, κάθε μέρα! ότι οι πεζόδρομοι και τα πεζοδρόμια δεν είναι δρόμοι ελεύθερης κυκλοφορίας.

Θυμηθείτε, πως τυφλότητα δεν σημαίνει μόνον δικαίωμα ελεύθερης μετακίνησης σε μία πόλη χωρίς χωροταξιακούς αποκλεισμούς.

«Σπάσει την Σιωπή…!!» – Και για τις Γυναίκες με Αναπηρία τι…;

Η θεατότητα των εμπειριών, ιδίως όσων σχετίζονται με την θυματοποίηση υπό την εγκληματολογική οπτική του όρου, υποδηλώνει με την ύπαρξη της μια αθέατη πλευρά ενός ορίζοντα ή ενός φαινομένου, η οποία οφείλει να μας προβληματίσει.

Ημερολογιακά μετράμε το χρονικό διάστημα, που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο Διακριτές Παγκόσμιες Ημέρες, επετειακού χαρακτήρα, αυτή της 25ης Νοεμβρίου ενάντια στην βία κατά των Γυναικών και αυτή της 3ης του Δεκέμβρη, που αφιερώνεται στους/στις Ανθρώπους με Αναπηρία.

Συχνά βρισκόμαστε σε δημόσιες συζητήσεις, εκδηλώσεις, δρώμενα, δράσεις ή υποστηρίζουμε καμπάνιες αφύπνισης και ενεργοποίησης της κοινής γνώμης και δυστυχώς τις περισσότερες φορές μετά το πέρας όλων αυτών των δραστηριοτήτων συγκρουόμαστε με το ίδιο συναίσθημα αμηχανίας, το ίδιο συναίσθημα μη ένταξης – μη συνυπολογισμού της διάστασης της ζώσας κατάστασης της Αναπηρίας.. ίδιο και απαράλλακτο…!!!

Η αφορμή για την διατύπωση των σκέψεων σε αυτήν την ανάρτηση μας δόθηκε από την παρακολούθηση εκ μέρους μας της διεξαχθείσας στο πλαίσιο του Πρώτου Πανοράματος Ταινιών για την βία κατά των Γυναικών συζήτησης, που έλαβε χώρα στην Ταινιοθήκη το Σάββατο 26 Νοεμβρίου. Ακριβώς αυτή η φυσική μας παρουσία ενίσχυσε την επιθυμία μας να εκφράσουμε ορισμένους βασικούς κατά την εκτίμηση μας προβληματισμούς, στεκόμενες σε ορισμένες παραμέτρους, που μάλλον ουδόλως έχουν απασχολήσει μέχρι τούδε τους/τις Εκπρσωπούντες/ουσες, τους/τις σχεδιαστές/ριες και τους/τις υλοποιούντες/ούσες πολιτικές και προγράμματα πρόληψης της βίας κατά των Γυναικών, και σίγουρα το ερώτημα, που τίθεται πρωταρχικά εκκινεί από το γιατί λησμονούνται διαρκώς τα αυτονόητα…

Έλεν Κέλερ – Η Ιστορία μιας ζωής… ερωτεύσιμης…

Η Έλεν Κέλερ με την Δασκάλα της Μις Σάλιβαν

Το μόνο αντανακλαστικό βλέμμα, που αξίζει δίκαια κανείς/καμία να χαρίσει σε αυτήν την φωτογραφία, είναι αυτό του πάθους… της δίψας… για κάθε τι το εφικτό… το επιτεύξιμο… το ανθρώπινο…

Στριμώχνουμε τις ζωές μας με ευκολία, πλάθοντας κόσμους γεμάτους εμπόδια… χωρίς να μας αφορούν οι ζώσες εμπειρίες συνύπαρξης…
Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για την Έλεν Κέλερ, την πρώτη Τυφλοκωφή στον κόσμο, που πέρασε το κατώφλι της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης.

Γυναίκα θαύμα……

Ναι υπό την μη στερεοτυπική εκδοχή αυτής της πολυφορεμένης ομολογουμένως ρήσης…

Η Έλεν Κέλερ ήταν σίγουρα μια Γυναίκα, που κατέκτησε δικαιωματικά τον ρόλο της Πρωταγωνίστριας… μαθημένη άλλωστε να βρίσκεται σε μία διαρκή στάση και θέση μάχης…

Αυγουστιάτικες αναγνώσεις: «Η κραυγή του γλάρου» Emanuelle Laborit.

Δεκαπενταύγουστος στην Αθήνα με ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό…

Ο φετινός τελευταίος μήνας του Καλοκαιριού είναι διαφορετικός από αυτούς των προηγούμενων ετών…

Η ανάγκη κανείς/καμία να βυθιστεί σε ατέρμονες αναγνώσεις δεσπόζει ως τουλάχιστον επιτακτική, εν είδη έσχατου αντίβαρου στην καταθλιπτική επικαιρότητα.

Η πιο γοητευτική ή μάλλον μια από τις πιο γοητευτικές διαδρομές είναι αυτή της αντάμωσης των εκτυπώσεων της καθημερινής εμπειρίας ενός/μίας αναγνώστη/ριας στην λεκτική αποτύπωση των βιωμάτων ενός/μίάς δημιουργού με όρους λογοτεχνικούς.

Για να μην είμαστε άδικες και η ανάστροφη πορεία είναι εξίσου θελκτική….

Αμφότερες οδηγούν στην τεκμηρίωση της κτήσης μιας δεσμίδας άτυπης γνώσης.

Στα μέσα Μαΐου, που παρήλθε προσκλήθηκα από το Σωματείο Διερμηνέων Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας (Ε.Ν.Γ.) να συμμετάσχω ως εισηγήτρια στο σεμινάριο, που διοργανώθηκε με θέμα την Νομική Συνδρομή των Διερμηνέων στους/στις Κωφούς/ες Πολίτες/ισες

Είμαι ευγνώμονη για δύο λόγους για αυτήν την πρόσκληση: αφενός μεν διότι μου δόθηκε η ευκαιρία να αποτελέσω μέρος μιας ζωτικότατης διεργασίας αμοιβαίας εκπαίδευσης ως Δικηγόρος. Και αφετέρου δε, γιατί οι φίλοι/ες από το Σωματείο Διερμηνέων Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας μου δώρισαν ένα υπέροχο βιβλίο: «Η κραυγή του γλάρου» της Emanuelle Labori της σειράς «Νέα Σύνορα» του Εκδοτικού Οργανισμού «Λιβάνη» 1995.

Η Emanuelle Laborit γεννήθηκε Κωφή από γονείς ακούοντες το 1972 στην Γαλλία της απαγόρευσης της χρήσης Νοηματικής Γλώσσας στα σχολεία.

Εγκλωβισμένη μέσα στα στείρα «πρέπει» και «δεν πρέπει» μάχεται με όπλο την εξωτερίκευση του αυτοπροσδιορισμού της.

Γυναίκα, Καλλιτέχνιδα, διεκδικητική…. Ζωντανή στο κύτταρο… χρησιμοποιεί τα χέρια, τα μάτια, το κορμί και φυσικά το ριζοσπαστικό πνεύμα της διαδραστικά σε ένα σχήμα απόλυτου συντονισμού…

Βαθιά συνειδητοποιημένη και πολιτικοποιημένη η Laborit κατανοεί πλήρως την θεμελιώδη σημασία της αξίωσης ακόμη και των πιο αυτονόητων…, λες και η χειραφέτηση είχε εγγραφεί ως αυταξία στο DNA της προ της γεννήσεως της.

Η απαγόρευση της χρήσης της Νοηματικής Γλώσσας στις εκπαιδευτικές διαδικασίες, που απευθύνονται στους/στις Γάλλους/ίδες Κωφούς/ες Μαθητές/ριες αίρεται μόλις το 1991, την χρονιά, που η Emanuelle λαμβάνει το απολυτήριο της.

Η Γαλλίδα ηθοποιός γράφει στις πρώτες γραμμές του βιβλίου της: