Ταξιδεύοντας με την δύναμη του σώματος και των χεριών.

«Είναι η λέξη κλειδί

Λέξη που προσδιορίζει μία από τις βασικότερες ανάγκες μας

Είναι η επικοινωνία

Όχημα της ο λόγος οι ήχοι και τα γράμματα οι φθόγγοι  και τα γραπτά σημεία…

Είναι  όμως και τα νεύματα οι εκφράσεις και οι κινήσεις

Είναι μια αναπαράσταση μια στάση και ένας μορφασμός

Είναι Η γλώσσα του σώματος

Προκύπτει από την ίδια ανάγκη να γίνουμε αντιληπτοί ή να αντιληφθούμε τους άλλους να εκφράσουμε  σκέψεις και συναισθήματα

Χειραψίες χαιρετισμοί, χειρονομίες ή χειρισμοί, χειραγωγούν την εκφορά σημασίας, προσδίδουν έμφαση προσθέτουν αίσθηση ή μας βγάζουν κάποτε από την άσχημη θέση.

Με την γλώσσα αυτή των νοημάτων και των κινήσεων  επικοινωνούμε και εκφραζόμαστε ενώ ο προφορικός λόγος απουσιάζει

Γινόμαστε πομποί και δέκτες της πληροφορίας δημιουργούμε σημαίνον και σημαινόμενο.

Είναι όπως τις στιγμές που δραπετεύουμε από την Βαβέλ της Πολυγλωσσίας και ανατρέχουμε σε εκείνη την διάσταση του ονειρικού χρόνου που η τέχνη του χορού και της παντομίμας καθρεπτίζει την εσωτερική μας ζωή.

Σήμερα εστιάζοντας στις τεχνικές νοημάτων οι σύγχρονες νοηματικές γλώσσες κινούνται σε ένα ευρύ πεδίο και εξερευνούν το σώμα μιας κατ’ εξοχήν σιωπηρής μορφής επικοινωνίας.»

Σκιαγράφηση μιας επικοινωνιακής ανασύνθεσης στις παρυφές του  συγκερασμού όλων των αισθήσεων . –  λεκτική πραγμάτωση της εννοιολόγησης των Νοημάτων μέσα από αμοιβαίες ανατροφοδοτήσεις αλληλόδρασης, όπως και να έχει οι λιγοστές αυτές γραμμές αποδίδουν το βαθύτερο πλαίσιο αυθυπαρξίας της Νοηματικής Γλώσσας ως παραμέτρου ζωτικότητας, ως δικαιωματικής συνιστώσας και ως αντικατόπτρισμα αυτοπροσδιοριστικών κυμάτων εμφάνειας των Κωφών Συνανθρώπων μας. Τις συναντήσαμε στο βίντεο / αφιέρωμα στην οικία θεματική της Εκπαιδευτικής Τηλεόρασης.

Γ» Πανελλήνια Έρευνα Αναγνωστικής Συμπεριφοράς και Πολιτιστικών Πρακτικών 2010

Στις 4 Απριλίου του 2011 παρουσιάστηκαν σε Συνέντευξη Τύπου, η οποία έλαβε χώρα στην αίθουσα εκδηλώσεων του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου ΕΚΕΒΙ τα αποτελέσματα της Γ’ Πανελλήνιας Έρευνας Αναγνωστικής Συμπεριφοράς και Πολιτιστικών Πρακτικών του 2010.

Για την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος των προσωπικών συνεντεύξεων με τους/τις Ερευνώμενους, η διεξαγωγή των οποίων πραγματοποιήθηκε μέσω Δομημένου Ερωτηματολογίου  Μικτού Τύπου, δηλαδή ανοιχτών και κλειστών ερωτήσεων. Η επιστημονική ευθύνη σύνταξης του ανήκει στο ΕΚΕΒΙ ενώ η όλη διεξαγωγή του ερευνητικού πονήματος ανατέθηκε στην Εταιρεία «Metron Analysis». Για την έρευνα εργάστηκαν 67 ερευνητές και 9 επόπτες.

Η επιλογή του δείγματος έγινε με τη μέθοδο της πολυσταδιακής στρωματοποιημένης δειγματοληψίας:  Στο πρώτο στάδιο επελέγησαν τα οικοδομικά τετράγωνα διεξαγωγής της έρευνας, αναλογικά του πληθυσμού (proportional to size sampling) βάσει του αρχείου απογραφής 2001 της ΕΣΥΕ.   Στο δεύτερο στάδιο με συστηματική δειγματοληψία (systematic sampling), μέσα σε κάθε επιλεγείσα περιοχή επελέγησαν τα νοικοκυριά διεξαγωγής της έρευνας. – Τέλος στο τρίτο στάδιο, με απλή τυχαία δειγματοληψία επελέγησαν οι ερωτώμενοι (ηλικίας 15 ετών και άνω). Έτσι εξασφαλίστηκε η τυχαιότητα και αντιπροσωπευτικότητα του δείγματος ως προς τα βασικά χαρακτηριστικά του πραγματικού πληθυσμού. Το μέγιστο δειγματοληπτικό σφάλμα προσεγγίζει στο σύνολο του δείγματος ±2,5% και στους/στις  αναγνώστες/ριες  βιβλίου ±3,9%.

Σημειώνεται, ότι η πρώτη Πανελλήνια Έρευνα Αναγνωστικής Συμπεριφοράς εντοπίζεται το 1999 και η δεύτερη το 2004.

Αντιγράφουμε αυτούσια την σύνοψη των αποτελεσμάτων της Έρευνας, όπως αποτυπώθηκε στο σχετικό Δελτίο Τύπου του ΕΚΕΒΙ.

Θύματα βίας: εντός και εκτός της οικογένειας εντός και εκτός συνόρων: Εισήγηση της Κ. Δ. Σπινέλλη

Η παρούσα Εισήγηση, όπως αναδημοσιεύεται εκ μέρους μας αυτούσια πραγματοποιήθηκε από την Κ. Δ. Σπινέλλη, κατά την διάρκεια Ημερίδας με θέμα: «Μορφές βίας κατά παιδιών και γυναικών στη σύγχρονη κοινωνία», που διοργανώθηκε  από το Εθνικό Συμβούλιο Ελληνίδων τον Μάιο του 2006 στο πλαίσιο της Εαρινής Συνόδου του Ευρωπαϊκού Κέντρου του Διεθνούς Συμβουλίου Γυναικών (ECICW-CECIF).

Το σύνολο των κειμένων της εν λόγω Ημερίδας έχει δημοσιευτεί σε μορφή pdf με την επιμέλεια των κων. Βάσως Σταυριανοπούλου-Γκανάτσου Ελένης Βαλάσση-Αδάμ  στο: http://ncgw.org/gr/Ekdoseis/Ekdoseis-Via.pdf

Μοναδική δική μας επισήμανση η αδιαμφισβήτητα διαχρονική υφή των διαπραγματευόμενων ζητημάτων.…

Θύματα βίας: εντός και εκτός της οικογένειας εντός και εκτός συνόρων

Καλλιόπη  . Σπινέλλη

Ομότιμη Καθηγήτρια Εγκληματολογίας και Σωφρονιστικής, Νομικού Τμήματος Πανεπιστημίου Αθηνών

«…ανέστη Κάιν επί Άβελ τον αδελφόν αυτού

και απέκτεινεν αυτώ…»(Γένεσις, 4:8)

«…τότε ουν παρέδωκεν [o Πιλάτος] αυτόν αυτοίς ίνα σταυρωθή…» ( Ιωάν. κεφ.ιθ΄,16)

Η βία σήμερα

Στις μέρες μας η βία έχει μεταλλαχθεί και παρουσιάζεται με νέες μορφές, ορισμένες μάλιστα από αυτές είναι κοινωνικά αποδεκτές και όχι εγκληματικές. Για παράδειγμα, μέσα στον αγωνιστικό χώρο σε αθλητικούς αγώνες το ιδιαίτερα βίαιο σπρώξιμο αθλητών ή και θεατών δεν συνεπάγεται πάντοτε ποινή. Σε αυτή την εισήγηση, δεν θα ασχοληθούμε με τη διάχυτη, νομιμοποιημένη, βία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας, ούτε με το μείζον πρόβλημα, αν η ανοχή της δήθεν ασήμαντης βίας αργά ή γρήγορα εξελίσσεται σε ανοχή και ειδεχθέστερων απεικονίσεων μορφών βίας, όπως αυτές που παρουσιάζονται, συχνά χωρίς κυρώσεις, από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ή άλλους αρμόδιους φορείς, στα ΜΜΕ.

Αντικείμενο της παρούσας εισήγησης αποτελούν ορισμένες σύγχρονες μορφές εγκληματικής βίας. Μια νέα μορφή πολυδιάστατης βίας1, για την οποία έχει πλέον θεσμοθετηθεί και καινοτόμος, για την Ελλάδα, νόμος (ν.3500/2006) είναι η ενδοοικογενειακή βία. (Η καινοτομία συνίσταται ιδίως : α) στη δυνατότητα που έχει δοθεί στον εισαγγελέα να αναλάβει την ποινική διαμεσολάβηση μεταξύ του δράστη και του θύματος, υπό προϋποθέσεις2, β) στην απαγόρευση άσκησης σωματικής βίας σε βάρος των τέκνων ως μέτρο σωφρονισμού3, και γ) την καθιέρωση αξιοποίνου ακόμη και για τη περίπτωση που το παιδί γίνεται απλώς μάρτυρας ενδοιοικογνειακής βίας χωρίς το ίδιο να υφίσταται κάποια σωματική βλάβη4). Μια άλλη σύγχρονη μορφή καθημερινής βίας, αυτή εκτός της οικογένειας, είναι η λεγόμενη ενδοσχολική.

Οι νέες αυτές μορφές βίας απαιτούν οριοθετήσεις και ταξινομήσεις της βίαιης συμπεριφοράς, ώστε να καταστεί δυνατό να εντοπισθούν και οι κατάλληλες, ¨καλές πρακτικές¨ παρεμβάσεων σε περιβάλλοντα με διάφορες εκφάνσεις βίας.

Τα τελευταία χρόνια, ολοένα και συχνότερα στο πλαίσιο των εργασιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ γίνεται   λόγος για “καλές πρακτικές“ (good practices) ή για πολλά “υποσχόμενες πρακτικές“ (promising practices)5.

Συνήθως, ως “καλές πρακτικές“ θεωρούνται εκείνες οι δραστηριότητες που είναι αποτελεσματικές (σε σχέση με τους στόχους και το βαθμό επίτευξής τους), αποδοτικές (σε σχέση με το όφελος που παράγεται συγκρινόμενο με το οικονομικό και κοινωνικό κόστος που συνεπάγεται η συγκεκριμένη πρακτική), εφαρμόσιμες σε πολλά κράτη, και   αξιολογημένες (με εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση). Δηλαδή, οι πρακτικές αυτές πρέπει να έχουν χαρακτηριστεί “καλές“ με επιστημονικά τεκμηριωμένες μεθόδους (evidence-based).

Για να εντοπίσουμε όμως τις κατάλληλες “καλές πρακτικές“ πρέπει πρώτα να διευκρινίσουμε και να περιορίσουμε το πεδίο στο οποίο θα μπορούσαν να εφαρμοστούν.

Η έκταση της παρούσας εισήγησης οριοθετείται από τις λέξεις-κλειδιά που αναγράφονται στον τίτλο.

δηλαδή από τους όρους : βία, θύμα, οικογένεια και σύνορα.

«…και έχω μόνο ένα να σας πω: σύγκρουση ιδεών, όχι βία και μισαλλοδοξία, δεν οδηγούν πουθενά…»

Φεύγω. Ζήσαμε – η γενιά μου – μια συναρπαστική περιπέτεια, γνώρισα από κοντά τη φτώχεια, τους κατατρεγμούς, τη φρίκη. Αλλά σε διαλείμματα και τη χαρά. Και έβαλα το λιθαράκι μου στον αγώνα για το φως, το δίκαιο και την ανθρωπιά.