«Αν η φυλακή ήταν πόλη…»

«Αν η φυλακή ήταν πόλη…»

Σε αυτήν την πόλη των 65.000 κατοίκων,

Ένας αριθμός αντιστοιχίζεται στο όνομα κάθε νεοαφιχθέντα.

Οι μετακινήσεις είναι περιορισμένες και παρακολουθούνται.

Ό,τιδήποτε δεν προβλέπεται στον κανονισμό, απαγορεύεται.

Ο δήμαρχος της πόλης είναι επίσης αρχηγός της αστυνομίας και πρόεδρος του δικαστηρίου…

Και 6 φορές στις 10 οι δίκες γίνονται χωρίς δικηγόρο.

Ψυχιατρικό Κίνημα στην Ελλάδα: Ηχηρές σιωπές ουσιώδους ενστάλαξης.

Γεώργιος Βιζυηνός:

Στίχοι του φρενοκομείου

Μεσ’ στα στήθια η συμφορά
σαν το κύμα πλημμυρά,
σέρνω το βαρύ μου βήμα
σ’ ένα μνήμα!

Σαν μ’ αρπάχθηκε η χαρά
που εχαιρόμουν μια φορά
έτσι σε μιαν ώρα..
μεσ’ σ’ αυτήν την χώρα
όλα άλλαξαν τώρα!

Κι απο τότε που θρηνώ
το ξανθό και γαλανό
και ουράνιο φώς μου,
μετεβλήθη εντός μου
και ο ρυθμός του κόσμου.

Μεσ’ στα στήθια η συμφορά
σαν το κύμα πλημμυρά,
σέρνω το βαρύ μου βήμα
σ’ ένα μνήμα…

Τον σταυρό τον αψηλό
αγκαλιά γλυκοφιλώ
το μυριάκριβο όνομά της
κι απ’ τα χώματά της

η φωνή της η χρυσή
με καλεί “έλα και σύ
δίπλα στο ξανθό παιδί σου
και κοιμήσου!”

Στις αρχές Μαΐου δημοσιοποιήθηκε η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), σχετικά με την σύνολη προσέγγιση των ζητημάτων προστασίας των δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχιατρική Εμπειρία, στο πλαίσιο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην χώρα μας.

Δύο μήνες μετά η Ελληνική Κυβέρνηση καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην Υπόθεση Βενιός κατά Ελλάδος, της οποίας το κυρίως σώμα απαντάται μόνον στην Γαλλική γλώσσα για παραβίαση του άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) Προσωπική Ελευθερία και Ασφάλεια, εξαιτίας της μη τήρησης των προβλεπόμενων στα άρθρα 95-100 του Ν. 2071/1992 περί ακούσιας νοσηλείας των Ψυχικά Ασθενών αυστηρών προϋποθέσεων / προθεσμιών για την επιβολή αναγκαστικού εγκλεισμού σε Ψυχιατρική Κλινική, μέτρου δηλαδή, ισχυρά περιοριστικού της ελευθερίας του/της ανθρώπου, που το υφίσταται, η εφαρμογή του οποίου θα πρέπει να λαμβάνει χώρα με φειδώ..

Σελίδες: 1 2