*Οι υπόλοιπες εισηγήσεις των συμμετεχουσών στην εκδήλωση βρίσκονται εδώ!
**Το βίντεο, που μημονεύεται στο τέλος της εισήγησης μου βρίσκεται εδώ!
Μάλλον τυχαία οι υπότιτλοι του καθίστανται προσβάσιμοι από τους Αναγνώστες Οθόνης…. Δυστυχώς προσθέτουμε! 😦
Filed under Εκδηλώσεις, Με την δύναμη της εικόνας
«(..) Ως εκπαιδευτικός στην ειδική αγωγή έχω υποχρέωση να υπερασπίζομαι το νόμιμο και ανθρώπινο δικαίωμα στην κατάλληλη εκπαίδευση του κάθε παιδιού με αίσθημα ευθύνης. Μένοντας σε απόσταση από διάφορες καταγγελίες για πιθανές ευθύνες για τις συνθήκες νοσηλείας του μαθητή, νιώθω την ανάγκη να συμπαρασταθώ στο μαθητή μου με τον τρόπο που μπορώ.
Filed under Με την δύναμη της εικόνας, Μετααναγνώσεις
Αθήνα 17 Ιουνίου 2014
«Το Α και το Ω της εξέλιξης του πολιτισμού είναι η δημιουργία πλάγιων διαδρομών»
Lev Vygotsky
Την Παρασκευή 20 Ιουνίου, το Σάββατο 21 Ιουνίου και την Κυριακή 22 Ιουνίου διοργανώνεται στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο ΕΜΠΡΟΣ τριήμερο Φεστιβάλ για τη Γνωριμία με την “άγνωστη χώρα” της αναπηρίας.
Συνέχεια
Filed under Εκδηλώσεις, Με την δύναμη της εικόνας
*Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο του Χρ. Τσαντή, ίσως το πιο εμπεριστατωμένο, από την σκοπιά της ιστορικότητας και της διαδοχής των αναφερόμενων γεγονότων, άρθρο κριτικής περιγραφής της εργαλειακής χρήσης της ψυχιατρικής επιστήμης ως «όπλο» εξόντωσης Ανθρώπων με Αναπηρία από το καθεστώς των Ναζί.
Το άρθρο του Agostino Pirella κατά μετάφραση του Θ. Μεγαλοοικονόμου,, το οποίο παραθέτουμε αυτούσιο ανευρίσκεται εδώ!
…
(Δημοσιεύτηκε στην τριμηνιαία περιοδική έκδοση της επιστημονικής ένωσης του ΨΝΑ «Τετράδια Ψυχιατρικής» Σεπτέμβρης 1994, τεύχος Νο 47).
Στο πλαίσιο μιας ιστορίας της ψυχιατρικής θεωρούμενης, όχι πλέον σαν στερεότυπης ιστορίας των ψυχιάτρων-ηρώων αλλά, σαν ιστορίας της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στην κοινωνική παρέκκλιση και πάνω στην τρέλλα, γίνεται αναφορά στην ευθύνη των ψυχιάτρων για τη δολοφονία 200.000 αναπήρων και ψυχιατρικών ασθενών στη Γερμανία και στις κατεχόμενες ζώνες ανάμεσα στο 1939 και 1945.
Αυτή η γενοκτονία, που διαπράχθηκε με επιστημονική ακρίβεια, είχε σαν έδαφος που την εξέθρεψε τη συζήτηση της δεκαετίας του ’20 για τους «χαριστικούς φόνους» και τη ρατσιστική εκστρατεία ενάντια σε κάθε μορφή «εκφυλισμού της φυλής», που διεξήχθη και από ψυχιάτρους πολύ γνωστούς όπως ο Λεονάρντο Μπιάνκι.
Η παρέμβασή μου θέλει να είναι η έκθεση ενός ψυχιάτρου που συμμετείχε, από τη δεκαετία του ’50, στις εμπειρίες του μετασχηματισμού και του ξεπεράσματος των ψυχιατρικών νοσοκομείων στο βαθμό που είναι χώροι απομόνωσης, καταπίεσης και θανάτου. Μας έχουν συνοδεύσει σε αυτό το δύσκολο δρόμο, ψυχίατροι όπως ο εξαιρετικός φίλος Φράνκο Μπαζάλια και συνοδοιπόροι, όπως ο Μισέλ Φουκώ και ο Ρόμπερτ Καστέλ, που μ’ ένα λαμπρό τρόπο ξανάγραψαν την ιστορία της ψυχιατρικής σαν ιστορία της κρατικής τάξης, της λογικής του εγκλεισμού και της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στη συμπεριφορά που κρίνεται «παρεκκλίνουσα».
Η ιστορία της ψυχιατρικής, από τη γέννησή της στην αστική κοινωνία στο τέλος του περασμένου αιώνα μέχρι σήμερα, ξαναγράφτηκε όχι πια σαν τυποποιημένη ιστορία των ψυχιάτρων ηρώων, σαν ιστορία των διευθυντών των ψυχιατρικών ασύλων αλλά σαν πολύ πιο πολύπλοκη ιστορία των ψυχιατρικών ιδρυμάτων, ως οργάνων προσαρμοσμένων στη λειτουργία των κοινωνικοοικονομικών ισορροπιών της περιόδου. Ιδιαίτερα ο Φράνκο Μπαζάλια ανέφερε πολλές φορές την άμεση σχέση ανάμεσα στην πλήρη απασχόληση και το κλείσιμο των ψυχιατρικών νοσοκομείων.
Ωστόσο η πολυπλοκότητα του ζητήματος δεν επιτρέπει οικονομιστικές απλοποιήσεις. Όπως έχει διαπιστωθεί, διακυβεύονται επίσης τα μεγάλα ζητήματα της κανονικότητας και της πολιτιστικής της σχετικότητας, η σχέση της με το ζήτημα των εξουσιών, η συμβολική σημασία της τρέλλας και του παραληρήματος, σαν αμφισβήτηση της καθεστηκυίας τάξης και των κυρίαρχων αξιών (ή αντίθετα σαν γκροτέσκα μίμηση της κυριαρχίας), η λειτουργία της ψυχιατρικής σαν χώρου εξάσκησης των οργανικών επαγγελματιών της κυρίαρχης τάξης και ούτω καθεξής…
Συνέχεια
Filed under Μετααναγνώσεις
«…Γνωρίζω ότι στις χώρες μας (Ελλάδα και Γαλλία) η νομοθεσία δεν είναι πολύ σαφής σε ό,τι αφορά τα όρια της επείγουσας ψυχιατρικής παρέμβασης. ‘ Ένα νομικό πλαίσιο είναι απαραίτητο. Αυτό μου φαίνεται αυτονόητο, αλλά δεν πρόκειται παρά για ένα περίβλημα. Εκείνο που μετράει είναι η ποιότητα της παρέμβασης. Ο πιο κατάλληλος τρόπος να μιλήσω γι» αυτό είναι να αναζητήσω τη βοήθεια του Federico Fellini. Όσοι είχαν την ευκαιρία να δουν την ταινία «AMARCORD» θα θυμούνται τη σκηνή όπου βλέπουμε ένα ψηλό, λεπτόσωμο κακοξυρισμένο ψυχωσικό να βρίσκεται σε κατατονική κατάσταση στην κορυφή ενός δένδρου κατά τη διάρκεια μιας άδειας εξόδου του από το ψυχιατρικό νοσοκομείο. Αυτός ο, θαυμάσια σκιαγραφημένος, άρρωστος αντιστέκεται στις στοργικές, και συνέχεια στις οργισμένες προτροπές των δικών του και της οικογένειάς του. Τελικά καταφθάνει μια μικροκαμωμένη καλόγρια, σχεδόν νάνος, που είναι νοσοκόμα στο νοσοκομείο του αρρώστου. Φτάνει τρέχοντας με μικρά βηματάκια, ζητάει μια σκάλα, ανεβαίνει, παίρνει το χέρι του αρρώστου, το κρατάει μια στιγμή και ξανακατεβαίνει ήσυχα, ακολουθούμενη από τον κατευνασμένο και υπάκουο ασθενή της. Αυτή η καταπληκτική σκηνή υπενθυμίζει ότι υπό παρόμοιες συνθήκες η επικινδυνότητα εκδηλώνεται πολύ πιο σπάνια, όταν δημιουργείται μια σχέση τέτοιας ποιότητας ώστε ο ασθενής να αισθάνεται την ανάγκη να εκφράσει περισσότερο την ανάγκη του να τον αγαπούν απ’ ό,τι την ορμή του να καταστρέφει…» Συνέχεια
Filed under Με την δύναμη της εικόνας, Μετααναγνώσεις
Η 3η του Δεκέμβρη, αφιερωμένη στους/στις Ανθρώπους με Αναπηρία, είναι Ημέρα απολογισμού…
Ενδεικτικά λοιπόν υπενθυμίζουμε: Συνέχεια
Filed under Μετααναγνώσεις
«Εδώ μέσα σ’ αυτό το μέρος είναι η ανυπαρξία.
Δεν υπάρχει χρόνος ή χώρος είναι αδιάφορα όλα.
Το μόνο, που υπάρχει είναι ένα τσιγάρο, που καίει.
Και ένας καφές.
Το πιο εύκολο πράγμα έξω, είναι το πιο δύσκολο εδώ μέσα.
Εδώ ψάχνουμε το πρωί, όταν ξυπνήσουμε ένα τσιγάρο κι έναν καφέ.
Εγώ την αγαπάω την τρέλα μου… την γουστάρω…
Μπορεί να παίρνω φάρμακα αλλά δεν άλλαξε τίποτα μες στο μυαλό μου.
Κι αυτοί, που μας κλείσανε, χάσανε την δική τους αξιοπρέπεια… κι εμείς σταλιά…»
Filed under Με την δύναμη της εικόνας, Μετααναγνώσεις
«Είναι η ιστορία ενός ονείρου
Ενός ονείρου ενάντια στις προκαταλήψεις μας, που τις εξαφανίζει την μία μετά την άλλη,
Είναι το ανθρωπιστικό όνειρο, που έκανε πριν από τριάντα χρόνια περίπου ένας ψυχίατρος Ο Φράνκο Μπαζάλια.
Το όνειρο του είχε το χρώμα του ουρανού, τον άνεμο της ελευθερίας και το ονόμασε «Γαλάζιο Άλογο».
Αυτό το όνειρο έπρεπε να γίνει πραγματικότητα.
Ο Κλόντ δεν μου αποκάλυψε ποτέ την αιτία του εγκλεισμού του. Η ασθένεια του αφορά τους γιατρούς, η επανάσταση του όμως με αφορά.
Τι θα γίνει αν κι εγώ κάποια μέρα χρειαστώ βοήθεια;
Αρνούμαι να γίνω κι εγώ σαν κι αυτούς που πίσω από τα κάγκελα βγάζουν όλοι την ίδια κραυγή.
Βγάλτε μας έξω.
Είναι η ιστορία ενός ονείρου, που είναι ο αντίλαλος ενός θυμού, των εκατομμύρια ασθενών ενάντια σε εκατομμύρια τοίχους.
Ένα όνειρο, που στην Ιταλία έγινε κάποια μέρα πραγματικότητα.
Το γαλάζιο όνειρο συμβολίζει την ελευθερία, την άρνηση στον εγκλεισμό, που σε τρελαίνει πιο πολύ.» Συνέχεια
Filed under Έρευνες, Με την δύναμη της εικόνας, Μετααναγνώσεις
Γεώργιος Βιζυηνός:
Στίχοι του φρενοκομείου
Μεσ’ στα στήθια η συμφορά
σαν το κύμα πλημμυρά,
σέρνω το βαρύ μου βήμα
σ’ ένα μνήμα!
Σαν μ’ αρπάχθηκε η χαρά
που εχαιρόμουν μια φορά
έτσι σε μιαν ώρα..
μεσ’ σ’ αυτήν την χώρα
όλα άλλαξαν τώρα!
Κι απο τότε που θρηνώ
το ξανθό και γαλανό
και ουράνιο φώς μου,
μετεβλήθη εντός μου
και ο ρυθμός του κόσμου.
Μεσ’ στα στήθια η συμφορά
σαν το κύμα πλημμυρά,
σέρνω το βαρύ μου βήμα
σ’ ένα μνήμα…
Τον σταυρό τον αψηλό
αγκαλιά γλυκοφιλώ
το μυριάκριβο όνομά της
κι απ’ τα χώματά της
η φωνή της η χρυσή
με καλεί “έλα και σύ
δίπλα στο ξανθό παιδί σου
και κοιμήσου!”
Στις αρχές Μαΐου δημοσιοποιήθηκε η απόφαση της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), σχετικά με την σύνολη προσέγγιση των ζητημάτων προστασίας των δικαιωμάτων των Ατόμων με Ψυχιατρική Εμπειρία, στο πλαίσιο της Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στην χώρα μας.
Δύο μήνες μετά η Ελληνική Κυβέρνηση καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στην Υπόθεση Βενιός κατά Ελλάδος, της οποίας το κυρίως σώμα απαντάται μόνον στην Γαλλική γλώσσα για παραβίαση του άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) Προσωπική Ελευθερία και Ασφάλεια, εξαιτίας της μη τήρησης των προβλεπόμενων στα άρθρα 95-100 του Ν. 2071/1992 περί ακούσιας νοσηλείας των Ψυχικά Ασθενών αυστηρών προϋποθέσεων / προθεσμιών για την επιβολή αναγκαστικού εγκλεισμού σε Ψυχιατρική Κλινική, μέτρου δηλαδή, ισχυρά περιοριστικού της ελευθερίας του/της ανθρώπου, που το υφίσταται, η εφαρμογή του οποίου θα πρέπει να λαμβάνει χώρα με φειδώ.. Συνέχεια
Filed under Εκθέσεις, Μετααναγνώσεις
Ανθρωποκεντρικά | το ιστολόγιο της Πελαγίας Παπανικολάου 