«Ορίζοντας την έννοια της Αναπηρίας – Δυστυχώς δεν μιλήσαμε ακόμη… για τον/την Άνθρωπο…»

«Η διαμόρφωση των εννοιών είναι ένας τρόπος, για να ζούμε και όχι για να σκοτώνουμε την ζωή…»

Μισέλ Φουκό
Από τον Πρόλογο του στο βιβλίο του Ζόρζ Κάνγκιλεμ ‘Το Κανονικό και το Παθολογικό»

Χρησιμοποιούμε τις λέξεις, για να ορίσουμε, να νοηματοδοτήσουμε, να ερμηνεύσουμε αλλά και για να στιγματίσουμε.

Σχεδιάζουμε πολιτικές βασιζόμενοι/ες τροφοδοτικά σε έννοιες, που η Κοινωνία καταδεικνύει και αναοριοθετεί μέσα από την Καθολική της Εμπειρία.

Αρχική μας πρόθεση παρακολουθώντας τις συζητήσεις και αιτιάσεις γύρω από την κατάγνωση ποσοστού Αναπηρίας στους/στις εμφανίζοντες/ουσες τις ψυχιατρικές νόσους της παιδοφιλίας, του σαδομαζοχισμού, της παρενδυσίας, της κλεπτομανίας κ.ο.κ. ήταν να μην εμπλακούμε στην όλη ρητορική, γνωρίζοντας τις στρεβλώσεις και την παραπληροφόρηση, που αυτή μπορεί να εκμαιεύσει.

Πάρα ταύτα οφείλουμε να σταθούμε σε μία ουσιώδη προσέγγιση του ζητήματος, η οποία δεν καταγράφηκε σε καμία από τις δημοσιοποιούμενες τοποθετήσεις δυστυχώς…:

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ: ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Η παρούσα Εισήγηση φιλοξενήθηκε στην εκδήλωση Παρουσίασης του Audio-book του Όμηρου Αβραμίδη: «Ο δρόμος του Φεγγαριού», που έλαβε χώρα στο Ίδρυμα Ευγενίδου στις 15 Μαρτίου 2011.

Το περιεχόμενο του Κειμένου αναρτήθηκε αυτούσιο στην επίσημη Ιστοσελίδα, του φορέα από όπου και μπορείτε να το κατεβάστε σε μορφή pdf.

ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΨΗΦΙΑΚΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ/ΕΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ/ΡΙΕΣ: ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ – ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ

Πελαγία Ι. Παπανικολάου
Δικηγόρος
Υποψήφια Διδάκτωρ Εγκληματολογίας Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών
Υπότροφος Ι.Κ.Υ.
Πάρεδρο Μέλος της Επιτροπής Προσβασιμότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών ως Εκπρόσωπος των Φοιτητών/ριών με Προβλήματα Όρασης.

1. Προλεγόμενα / Εννοιολογικές Αποσαφηνίσεις

Η θεματική της παρούσας εισήγησης θα μπορούσε να λεχθεί, ότι ισορροπεί κατά την πραγμάτευση της ανάμεσα σε δύο αυτοτελή πεδία ενδιαφέροντος που τελούν σε μια σχέση αλληλοσυμπλήρωσης μεταξύ τους: αφενός μεν της εννοιολόγησης και κατανόησης της Αναπηρίας επί τη βάση των σύγχρονων επιστημονικών κατευθύνσεων και δικαιωματικών προσταγών ως φαινομένου, που αφορά και πρέπει να αφορά το σύνολο της Κοινωνίας των Πολιτών και αφετέρου δε της ένταξης της διάστασης του εν λόγω φαινομένου στην διάχυση της ενημέρωσης, της πληροφόρησης και των πολιτιστικών αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των τεχνών κατά τρόπο ισότιμο και χωρίς αποκλεισμούς.

Ίσως ένα από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα είναι η παγίωση ενός ορισμού, η όριση ενός φαινομένου. Η δυσκολία αλλά και η γοητεία της προσπάθειας μας να οριοθετήσουμε λεκτικά αυτό που μας ενδιαφέρει εκπηγάζει και δικαιολογείται από την παρείσφρηση στην ενεργοποίηση μας προς αυτήν την κατεύθυνση συνειδησιακών εκτυπώσεων, θετικών και αρνητικών αναπαραστάσεων, επιστημονικών και διεπιστημονικών παραδοχών αλλά και εμπειρικών συστολών και ορολογικών διαδράσεων.

Πολιτικά η επιλογή και η υιοθέτηση ενός ορισμού αντικατοπτρίζει την βούληση μας να «διαπραγματευτούμε» και να «μετασχηματίσουμε» σε νομοθετική επιλογή τον κεντρικό στόχο ενασχόλησης μας, έναν στόχο, που εντοπίζεται και εκκινεί κατ’ αρχήν από την σφαίρα του φυσικού.

Η μετάβαση από την σφαίρα του φυσικού στην σφαίρα του κοινωνικού συνιστά μεθύστερη διεργασία, εντός της οποίας παρεμβάλλονται ποικίλες παρεπόμενες συνιστώσες.