21η Μάρτη: Ημέρα πολλαπλών υπενθυμίσεων…

Του Γιώργου Τσιάκαλου – Καθηγητή Παιδαγωγικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

…

Ρατσισμός και άτομα με σύνδρομο Down

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΧΑΡΑΥΓΗ στις 22 Μαρτίου 2012

Η 21^η Μαρτίου ορίστηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Ρατσισμού. Πολλές θα είναι και φέτος οι εκδηλώσεις με τις οποίες εκατομμύρια απλοί πολίτες σε ολόκληρο τον κόσμο θα διαδηλώσουν την απέχθεια και την αντίθεσή τους απέναντι σε ένα φαινόμενο που εξαναγκάζει ανθρώπους σε υποτελή διαβίωση και ταυτόχρονα υπονομεύει τη δημοκρατία. Όμως, όπως κάθε χρόνο, πιο δυνατή θα ακουστεί και πάλι από τα ΜΜΕ η φωνή των δυνατών και των κυρίαρχων, που κι αυτοί θα στηλιτεύουν το ρατσισμό, αλλά, ως σύγχρονοι Φαρισαίοι, θα τον βλέπουν μόνο στους άλλους – ποτέ στον εαυτό τους. Αλλά ο ρατσισμός είναι αποτέλεσμα της πολιτικής των ισχυρών του κόσμου, ακόμη και όταν η πολιτική τους αυτή χαρακτηρίζεται «απλώς» από παραλείψεις όσων θα έπρεπε και θα μπορούσαν να γίνουν αλλά δεν έγιναν, επειδή αφορούσαν τους πιο αδύναμους και ανίσχυρους της κοινωνίας.

Στις σκέψεις αυτές οδηγείται κανείς συνειρμικά όταν αναλογιστεί ότι η 21^η Μαρτίου ορίστηκε να είναι, επίσης, Hμέρα Αλληλεγγύης με τα Άτομα  με Σύνδρομο Down. Φυσικά, πολλοί θεωρούν ότι πρόκειται για τυχαίο γεγονός, σύμπτωση, σαν αυτές του παράλληλου εορτασμού αγίων που δεν είχαν καμιά σχέση μεταξύ τους.

Γιώτα Καραγιάννη: «ΑΝΑΠΗΡΙΑ, ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ».

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον στοιχείο από την συνέντευξη του Πάμπλο Πινέδα, του πρώτου Ευρωπαίου δασκάλου με σύνδρομο ντάουν, η οποία δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα στον τύπο,  είναι αυτό της φοίτησης σε ποσοστό 85% των Μαθητών/ριών που εμφανίζουν ταυτόσημη μορφή αναπηρίας σε Γενικά Σχολεία… Ναι το 85% και ναι…. Σε Γενικά Σχολεία… φυσικά της πατρίδας του… της Ισπανίας…

Υπάρχουν άραγε αιτήματα πολιτικών διεκδικήσεων, η πραγμάτωση των οποίων στην χώρα μας, την χώρα των αποσπασματικών παρεμβάσεων, διαχείρισης της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης των Μαθητών/ριών με Αναπηρία να μην φαντάζει σχεδόν ουτοπική….;;; Και πόσο απέχει ο  βαθύς και ισχυρός ρεαλισμός της κοινωνικής δικαιοσύνης διά μέσω της υπεράσπισης των αυτονόητων από την ουτοπία ή ορθότερα από αυτό, που με όρους διαβούλευσης ορίζεται ως ουτοπία;;

Σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 4 του Ν.3699/2008 η εκπαίδευση των Μαθητών/ριών με Αναπηρία ή/και Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες  παρέχεται σε σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής, όταν η φοίτηση στα γενικά σχολεία ή στα τμήματα ένταξης καθίσταται ιδιαίτερα δύσκολη. Δική μας έμφαση η χρήση του  αξιολογικά αόριστου και συναισθηματικά φορτισμένου όρου «δύσκολη»  σε έναν νόμο με ιδιάζουσα συμβολική για τα Δικαιώματα των Ανθρώπων με Αναπηρία σημασία ενδεικνύει κάτι….Το ερώτημα, που τίθεται επομένως και που παραμένει πάντα επίκαιρο συνίσταται στο αν και κατά πόσο το Γενικό Εκπαιδευτικό Σύστημα της χώρας μας δύναται να απορροφήσει στους κόλπους του την εν λόγω ομάδα «εκπαιδευτικού αποκλεισμού», επιβεβαιώνοντας στην πράξη, ότι η αρχή της ισότιμης ένταξης και της συνεκπαίδευσης δεν συνιστά μόνον ένα αβίαστα εκφερόμενο ευχολόγιο.